هوالباقی
به عهد و پیمان آدمهای زمینی با همه عهدشکنیشان اعتماد میکنیم و حاضریم واسش جون بدیم
اما زمانی که به موجودی میرسیم که بیش از هرکس دیگه سزاوار عشق ورزیدن است و حرفش حرفه نمیدونم چرا سخته که باورش کنیم....
مگر نه اینکه فرموده است:
هر کس به من ایمان آورد من از او دفاع میکنم
و یا:
هر کس که در راه من تلاش کند من راه زیبا زندگی کردن را به او نشان میدهم!
او قول داده است!!!
چنین فکر کن و آن را باور کن:
خدا هر لحظه به تو توجه میکند که چه زمان طلب راهنمائی میکنی!و تنها کافی است باور کنیم و ایمان بیاوریم!ایمان!
او دست تو را گرفته و پیش می برد در این راه قطعا ضلالت نیست...
اگر چنین باور کنی که خداوند پشتیبان توست و تو را عاشقانه دوست دارد دیگر در دنیایت اتفاق بدی نخواهد افتاد و هر چه هست خیر مطلق است و این باور در تو روحیه،امید و عشق می سازد. تنها باید او را باور کرد!
شاید به همین دلیل خداوند فرمود: «ای کسانی که ایمان آورده اید ایمان بیاورید........» (1)
مگر چه فرقی است بین ایمان آوردن و ایمان آوردن؟!!!
............................................................................
1. آیه 136 نساء