دوباره روزهاي عمرمان، مضربي از 365 خواهد شد

بخت و اقبال دارد لبخند مي زند به: اين لحظه ها تو داري مي آيي! به: سرزميني که پيش ترها برگ هاي خشک غزل هايش پاييز را ميهمان بودند ... حالا بهار دارد موهايش را شانه مي کند! تو داري مي آيي! و گواه آن درخت سبز انديشه هاي من است!
عيدت مبارک